جاده های بیابانی ...
جاده های بیابانی، حرمتِ پاهای زخمی را نگه نداشته اند. تازیانه ها پیکرِ سه ساله را خوب میشناسند و خورشیدی که آتش میگرید و عطش را در حنجرهها سنگین تر می کند.
و اینک، شبِ شام، سنگین بر شهر لمیده است؛ چنان که سقفِ ویرانه را توانِ تحمّل نیست. لهیبِ ماتمی که از خرابه میترواند، قصرِ ابلیسِ را به آتش کشیده است. بادها زوزه میکشند و ابرها، سیاه اشک می ریزند. امّا میان این همه غوغا، ضجّهای کودکانه، ستونهای متزلزل شام را به لرزه نشانده است. کسی پیشتر اگر رفت، خواهد شنید و خواهد دید، دخترکی سیاه پوش که هر لحظه، نامِ پدر بردنش، عطوفت را در دلِ حتّی سنگها، به آتشفشانی بدل می کند...
از کربلا تا شام ...
السّلام عَلیَ الحُسَین .جانِ ناقابلم فدای روی ماهِ حُسین . . .
وعَلی عَلِِِّیِ ابن الحُسَین .
که از کربلا تا شام مو سپید گشت در غمِ حُسین . . .
وعَلی اوْلادِ الحُسَین
که یک به یک جان دادن در آغوشِ حُسین . . .
و عَلی اَصحابِ الحُسَین .
که ای کاش نام ما هم بود جزء نام یارانِ حُسین . . .
کاروان عشق
کاروانی زسر با خروش پسر// همره کاروان دختر مرتضاست... ماه محرم بر همه عزاداران حسینی تسلیت باد...
